14 informatie te geven; waar dat gebeurde, heb ik deze voorzien van een asterisk (*). Wat het citeren van Bijbelteksten betreft, het is duidelijk dat Faukelius geen gebruik kon maken van de Statenvertaling, want die kwam pas uit in 1637, twaalf jaar na zijn dood. De gebruikelijke vertaling in zijn tijdwas deDeux-aes. Die gebruikte Faukelius ongetwijfeld, maar hij maakte in zijn preken ook graag gebruik van zijn eigen vertalingen, zowel van het Nieuwe als het Oude Testament. Waar dat beslist nodig was, heb ik die gevolgd, maar in de meeste gevallen heb ik ook ter wille van de uniformiteit geciteerd uit de meest actuele GBS-editie van de Statenvertaling. Letterlijk geciteerde teksten zijn steeds van aanhalingstekens voorzien. Het hertalen van een ‘oude schrijver’ is vaak een wat eenzame bezigheid, maar ik prijs me gelukkig dat ik tot heden vrijwel steeds gebruik kon maken van de kennis van anderen. In dit geval was dat met name drs. C.C. Bremmer, wetenschappelijk medewerker van de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS). Deze heeft zich onder andere verdiept in de vertaalwerkzaamheden van Faukelius, waarover hij in 2023 ook enkele boeiende artikelen schreef in Standvastig, het blad van de GBS. De contacten met hem leidden ertoe dat hij zich bereid verklaard heeft de gehele hertaling van kritisch commentaar te voorzien. Zijn op- en aanmerkingen heb ik graag verwerkt in de tekst, omdat de kwaliteit van de hertaling hierdoor alleen maar is toegenomen. Ook heeft hij een aantal noten toegevoegd, die de informatiewaarde van deze uitgave sterk vergroten. Ik zie terug op een fijne en constructieve samenwerking, waarvoor ik hem heel hartelijk wil bedanken. Het ‘oude goud’ uit vroegere tijden mag niet op de rommelzolder belanden. Daarom hoop ik dat deze uitgave velen mag bereiken en tot een zegen mag zijn, voor tijd en eeuwigheid. C. Bregman, september 2023
RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==